Ταξίδι στην ιστορία και στον πολιτισμό της Κύπρου

Η ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ

Το όνομα Κύπρος φέρεται να επικράτησε από τους Έλληνες από την εποχή του Ομήρου, από τους οποίους και μεταδόθηκε στη συνέχεια σε όλους τους παρακείμενους λαούς πλην όμως δεν ήταν ούτε το πρώτο ούτε και το μοναδικό όνομα της νήσου. Ήδη είναι γνωστό ότι στα αιγυπτιακά μνημεία του Τούθμωσι Γ΄ (1500 π.Χ.) η Κύπρος φέρεται με το όνομα Asebi ή Jsj. Στο δε ψήφισμα της Κανώπου (238 π.Χ.) αναφέρεται με το όνομα Sbjn, ενώ στους πήλινους πίνακες του Τελ ελ Αμάρνα εμφανίζεται με το όνομα Alasia, μάλιστα σ΄ αυτούς περιλαμβάνονται οκτώ επιστολές, με αριθμ. 33- 40, του βασιλέως της Αλασίας προς τον βασιλέα της Αιγύπτου Αμένοφι Δ΄ (πιθανώς 1385-1566) γραμμένες όλες σε βαβυλωνο-ασσυριακή γλώσσα.

Τη γνώμη ότι με το όνομα Αλασία φερόταν η Κύπρος ενισχύει και η ευρεθείσα επιγραφή στη νήσο όπου αναφέρει "ΑΠΟΛ(Λ)ΩΝ ΤΩΙ ΑΛΑΣΙΩΤΑΙ" που φέρονταν σε βάθρο ανδριάντα, έργο του Πλυτού, που είχε αφιερώσει ο Αψάσωμος στον θεό "Απόλλωνα τον Αλασώταν". Το όνομα αυτό απαντάται ακόμα και σήμερα ως τοπωνύμια όπως Άλασσος, (αντί του ορθού Άλασσα), Αϊλάσυκα (αντί του ορθού Αγλάσυκα). Υπάρχουν όμως και κάποιοι που αμφισβητούν τα παραπάνω ονόματα ότι αφορούν την Κύπρο, αναζητώντας επ΄ αυτών χώρες στη Βόρεια Συρία.

Επίσης υφίσταται και το όνομα Kittim του εβραϊκού κειμένου που αποδίδεται στην Κύπρο, πλην όμως σε πολλά χωρία αναφέρεται για περιοχή που προσδιορίζεται δυτικότερα, στην Ιταλία ή την Ελλάδα.

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ 1960-2010

Το Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι ένα έγγραφο, που επικυρώθηκε στις 16 Αυγούστου 1960 και αποτελεί τον Υπέρτατο Νόμο της Δημοκρατία της Κύπρου. Η σύνταξή του έγινε αφού η χώρα κέρδισε την ανεξαρτησία της το 1959. Αποτελείται από 199 Άρθρα και 3 Παραρτήματα και έχει τροποποιηθεί 18 φορές (2023). Στο σύνταγμα που προστατεύονται όλες οι εθνότητες του κράτους, ορίζεται ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας πρέπει να είναι Έλληνας και ο Αντιπρόεδρος Τούρκος. Το 1963, το σύνταγμα ακυρώθηκε μερικώς, καθώς οι Τουρκοκύπριοι αποσύρθηκαν από την κυβέρνηση, εξαιτίας των μεταρρυθμίσεων που πρότεινε για το Σύνταγμα ο Πρόεδρος Αρχιεπίσκοπος Μακάριος.

Στο σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας γίνεται σαφής διάκριση των τριών πολιτειακών εξουσιών. Η εκτελεστική εξουσία ασκείται από τον Πρόεδρο, τον Αντιπρόεδρο και το υπουργικό συμβούλιο, η δικαστική από τα δικαστήρια της Δημοκρατίας και η νομοθετική εξουσία από τη Βουλή των Αντιπροσώπων και τις Κοινοτικές Συνελεύσεις. Οι συμφωνίες Ζυρίχης - Λονδίνου και το σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας προβλέπουν τη σύσταση δύο αιρετών Κοινοτικών Συνελεύσεων, μιας ελληνικής και μιας τουρκικής, οι οποίες επιλαμβάνονται όλων των εκπαιδευτικών, πολιτιστικών και θρησκευτικών θεμάτων των δύο κοινοτήτων.

Οι πρώτες βουλευτικές εκλογές πραγματοποιήθηκαν την 31η Ιουλίου 1960 και στις 7 Αυγούστου 1960 έλαβαν χώραν οι εκλογές για την ανάδειξη των Κοινοτικών Συνελεύσεων. Οι εκλογές διεξήχθησαν με πλειοψηφικό σύστημα και με βάση την αποικιακή νομοθεσία. Ο αριθμός των βουλευτών, σύμφωνα με το σύνταγμα, οριζόταν στους πενήντα, από τους οποίους οι τριάντα πέντε (70%) εκλέγονταν από την ελληνική κοινότητα και οι δεκαπέντε (30%) από την τουρκική κοινότητα.

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΒΡΕΤΑΝΙΚΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ

Όταν έληξαν ο Ρωσοτουρκικός Πόλεμος (1877-1878) και το Συνέδριο του Βερολίνου η Κύπρος μεταβιβάστηκε στη Βρετανική Αυτοκρατορία που ανέλαβε τη διοίκηση της (1878). Οι Βρετανοί στην πραγματικότητα συγκυβερνούσαν με τους Οθωμανούς και το Χεδιβάτο της Αιγύπτου μέχρι τις 5 Νοεμβρίου 1914. Οι Άγγλοι υποσχέθηκαν στους Τούρκους σαν αντάλλαγμα να χρησιμοποιήσουν το νησί σαν βάση για να τους προστατέψουν από τη Ρωσική απειλή. Οι Άγγλοι χρησιμοποίησαν την Κύπρο σαν τη σημαντικότερη ναυτική βάση για τις εξορμήσεις στις επαρχίες τους. Όταν ολοκληρώθηκε το λιμάνι της Αμμόχωστου (1906) η Κύπρος έγινε το σημαντικότερο στρατηγικό σημείο για τους Άγγλους, το λιμάνι είχε απευθείας επικοινωνία με τη Διώρυγα του Σουέζ που ήταν ο θαλάσσιος δρόμος των Βρετανών για την Ινδία τη μεγάλη υπερπόντια επαρχία τους. Όταν ξέσπασε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και οι Οθωμανοί συμμάχησαν με τις Κεντρικές Δυνάμεις (5 Νοεμβρίου 1914) οι Άγγλοι προσάρτησαν πλήρως την Κύπρο, κατήργησαν το Χεδιβάτο της Αιγύπτου και δημιούργησαν το Σουλτανάτο της Αιγύπτου σαν Βρετανικό προτεκτοράτο. Οι Βρετανοί πρόσφεραν την Κύπρο στην Ελλάδα σε αντάλλαγμα να συμμαχήσουν οι Έλληνες με τους Άγγλους αλλά ο Γερμανόφιλος Κωνσταντίνος Α΄ της Ελλάδας το αρνήθηκε.

Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφήτου 1922η βρετανική διοίκηση δεν επέτρεπε έστω και την πρόσκαιρη αποβίβαση των Ελλήνων Μικρασιατών προσφύγων στην Κύπρο. Έτσι οι οικογένειες των Ελλήνων Μικρασιατών υποχρεώνονταν να συνεχίσουν τις περιπλανήσεις τους στη θάλασσα μέσα σε μικρά πλοία και σε καιρό τρικυμίας, ενώ σημειώθηκαν ναυάγια και θάνατοι προσφύγων λόγω κακουχιών και υπερπλήρωσης των πλοίων. Η ανάλγητη στάση των Βρετανών ανάγκασε τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου Κύριλλο να αποστείλει επιστολή προς τη διεθνή κοινότητα και τη βρετανική κυβέρνηση ώστε να τερματιστεί το μαρτύριο χριστιανών και επιτραπεί η αποβίβαση των προσφύγων στην Κύπρο και όπως η Κυπριακή Κυβέρνηση παράσχει σε αυτούς την απόλυτα αναγκαία βοήθεια. Παρά τις απαγορεύσεις των Άγγλων, οι Έλληνες Μικρασιάτες βρήκαν ανάμεσα στους Έλληνες της Κύπρου θερμή φιλοξενία και ρίζωσαν στο νησί. Από τον Σεπτέμβριο έως τον Δεκέμβριο του 1922 κατέφθασαν στην Κύπρο 2.400 πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία.[56][57] Οι πρόσφυγες που εισήλθαν και εγκαταστάθηκαν τελικά στην Κύπρο προέρχονταν κυρίως από περιοχές της νότιας Μικράς Ασίας (Ικόνιο, Μερσίνα, Αλλάγια, Κυλινδρία, Αντιόχεια, Αττάλεια, Σελεύκεια, Ανεμούριο, Φιλαδέλφεια), καθώς και από τη Σμύρνη και την Κωνσταντινούπολη. Εγκαταστάθηκαν παγκύπρια, τόσο σε αστικά κέντρα όσο και στην επαρχία, παραθαλάσσια όσο και στην ενδοχώρα.

Οι Τουρκοκύπριοι με τη σειρά τους υποστήριξαν τα πρώτα χρόνια τη Βρετανική κατοχή. Όταν είδαν την ανάπτυξη των Ελληνικών εθνικών κινημάτων αποφάσισαν να αντιδράσουν επειδή φοβήθηκαν την εκδίωξή τους από το νησί και αντιστάθηκαν σκληρά στη δράση της ΕΟΚΑ. Οι Τουρκοκύπριοι έβλεπαν τον εαυτό τους σαν ξεχωριστή εθνική ενότητα και διεκδίκησαν τη δημιουργία δικού τους κράτους στο νησί. Ο Τούρκος ηγέτης Αντνάν Μεντερές δήλωσε τη δεκαετία του 1950 ότι η Κύπρος ήταν "επέκταση της Ανατολής", απέρριψε την ιδέα για τη διαίρεση του νησιού και ζήτησε την προσάρτηση ολόκληρης της Κύπρου στην Τουρκία. Την εποχή του οι οπαδοί του στην Τουρκία χρησιμοποίησαν σκληρά εθνικιστικά συνθήματα όπως "η Κύπρος είναι Τουρκική". Οι Τούρκοι σύντομα κατάλαβαν ότι οι ελπίδες τους ήταν μάταιες επειδή ο Τουρκικός πληθυσμός στο νησί αποτελούσε χαμηλή μειοψηφία, έφτανε μόλις στο 20%. Οι Τουρκοκύπριοι ακολούθησαν τη δεκαετία του 1950 το σύνθημα "Διαίρεση ή Θάνατος" που διαδόθηκε ευρύτατα τη δεκαετία του 1960. Σε συσκέψεις που ακολούθησαν στη Ζυρίχη και το Λονδίνο οι Τούρκοι δέχτηκαν υποτονικά την ίδρυση Κυπριακού κράτους αλλά η μεγάλη τους επιθυμία ήταν πάντοτε η δημιουργία Τουρκικού κράτους στα βόρεια.

ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΑ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ  

Οι έννοιες και οι ιδέες της παιδείας και της ελευθερίας είναι θεμελιώδεις για την λειτουργία κάθε εύνομης κοινωνίας. Αλληλοσυμπληρώνονται, αλληλοεπικαλύπτονται και αλληλεπιδρούν στην προσπάθεια της κοινωνίας μας για την πρόοδο και τον προσδιορισμό της πνευματικής υπόστασης του Ανθρώπου. Με αυτό το σκεπτίκο και με την ευκαιρία των διακοσίων χρόνων του εορτασμού της Ελληνικής Επανάστασης, μιας επανάστασης που ήθελε να αποκαταστήσει τις ιδέες αυτές στη χώρα και στον λαό που της γέννησε και της εξέθρεψε. Όλα τα προαναγερόμενα στοιχεία μαρτυρούν και καταδεικνύουν ότι η ελληνική γλώσσα δεν ομιλείτο μόνο από την πλειονότητα των κατοίκων της Κύπρου, αλλά διδασκόταν επίσης στις μονές, τις εκκλησίες αλλα και από ιδιώτες. Σημαντικό παράδειγμα διδασκάλου της ελληνικής γλώσσας στη μαγαλόνησο κατά τη Βενετοκρατία αποτελεί ο γνωστός κωδικογράφος και με ιατρικές γνώσεις Ιάκωβος Διασσωρινός με καταγωγή από την Ρόδο. Εγκαταστάθηκε από την Βενετία στην Κύπρο, δίδασκε την ελληνική και πρόσφερε ιατρικές υπηρεσίες, στοιχεία που τον κατέστησαν λαοφιλή στον κόσμο της Κυπρου. Οι προσπάθειές του για ένα κίνημα κατά των κυριάρχων ώστε να απαλλαγεί η Κύπρος από τους βρετανο'υς τον οδήγησε στον θάνατο όπως και πολλούς που τον ακολούθησαν.

ΘΡΗΣΚΕΙΑ

Η Κυπριακή Δημοκρατία δεν έχει επίσημη θρησκεία σύμφωνα με το άρθρο 18 του Συντάγματος και κάθε πολίτης της δικαιούται ελεύθερα να επιλέγει τη θρησκεία της αρεσκείας του. Οι περισσότεροι των κατοίκων στις ελεγχόμενες από την Κυπριακή Δημοκρατία περιοχές είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι. Σύμφωνα με τα στατιστικά της απογραφής του 2011, Χριστιανοί Ορθόδοξοι είναι το 89,1% των κατοίκων και ακολουθούν οι Ρωμαιοκαθολικοί με ποσοστό 2,9%, οι Προτεστάντες με 2,0%, οι Μουσουλμάνοι με 1,8%, οι Βουδιστές με ποσοστό 1,0%, οι Μαρωνίτες με 0,5%, οι Αρμένιοι με 0,3% και οι Ινδουιστές με 0,2%. Ποσοστό 0,5% και οι Έλληνες Εθνικοί ή Δωδεκαθειστές 0,1% δήλωσαν διάφορα άλλα θρησκεύματα, ενώ ποσοστό 0,6% του πληθυσμού δήλωσαν άθεοι ή χωρίς θρήσκευμα.

Οι περισσότεροι Τουρκοκύπριοι είναι μουσουλμάνοι. Στην Κύπρο υπάρχουν επίσης και άλλες μικρότερες κοινότητες όπως: η Εβραϊκή, η Διαμαρτυρόμενη, η Καθολική, η Μαρωνίτικη και μια Αρμενική που ανήκουν σε άλλα αντίστοιχα δόγματα. Επίσης, υπάρχουν 2.704 Μάρτυρες του Ιεχωβά και 428 Μορμόνοι της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών. Επίσης υπάρχουν και Έλληνες Εθνικοί που πιστεύουν στην Έλληνικη Εθνική Θρησκεία.

ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΑ

Πριν την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974 ο πληθυσμός της Κύπρου είχε ως εξής: 82% Ελληνοκύπριοι και 18% Τουρκοκύπριοι. Λόγω αυτής της συνοίκησης των δύο βασικών κοινοτήτων της Κυπριακής Δημοκρατίας ο όρος "εθνότητα" αναφέρεται στην Ελληνική ή Τουρκική, ενώ σε ό,τι αφορά την ιδιότητα του πολίτη της Δημοκρατίας χρησιμοποιείται ο όρος "Ιθαγένεια" ή "Υπηκοότητα". Κατά το σύνταγμα της Κύπρου στην ελληνική κοινότητα της Κύπρου συμπεριλαμβάνονται. εκτός από τους Ελληνοκύπριους που αποτελούν πλειοψηφία και οι θρησκευτικές ομάδες των Αρμενίων, των Μαρωνιτών και των Λατίνων. Στην τουρκική μειονότητα της Κύπρου συμπεριλαμβάνονται, εκτός των Τούρκων, και οι τουρκόφωνοι Τσιγγάνοι, γνωστοί ως Κουρμπέτ ή Κουρούπεττοι. Αντίθετα, οι ελληνόφωνοι Τσιγγάνοι ονομάζονται Μάντηδες.

Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού, σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2019 του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, ήταν 83,1 χρόνια (81,1 χρόνια οι άνδρες και 85,1 οι γυναίκες).

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Η Πολιτιστική κληρονομιά της Κύπρου περιλαμβάνει νεολιθικούς οικισμούς, αρχαία ελληνικά, ελληνιστικά και ρωμαϊκά μνημεία, πολλές βυζαντινές και λατινικές εκκλησίες και μοναστήρια, φράγκικα και ενετικά φρούρια και κάστρα του 12ου - 16ου αιώνα καθώς και πολλά τζαμιά ενώ η κυπριακή αρχιτεκτονική των σπιτιών σε διάφορες πόλεις και χωριά είναι μοναδική. Γενικά η πολιτιστική ζωή της Κύπρου φέρεται αρκετά ανεπτυγμένη και εκφράζεται μέσω των εικαστικών τεχνών, όπως η λογοτεχνία, η μουσική, ο λαϊκός πολιτισμός, η ποίηση, ο χορός, τα κονσέρτα, η όπερα, η ζωγραφική και η γλυπτική που αποτελούν μερικές από τις εκφάνσεις της.

Παράλληλα μεταξύ των διαφόρων θεσμών που έχουν καθιερωθεί όπως διαλέξεων, συμποσίων και σεμιναρίων κυρίαρχη θέση κατέχει το φεστιβάλ «Τα Κύπρια» κάποια κινηματογραφικά καθώς κοινά πολιτιστικά προγράμματα με την Ελλάδα και άλλες χώρες. Στην Κύπρο επίσης λειτουργούν αρκετά μουσεία, βιβλιοθήκες και πινακοθήκες.

Ειδικότερα η κρατική πινακοθήκη φιλοξενεί σε μόνιμη βάση όλη την κρατική συλλογή της σύγχρονης κυπριακής τέχνης, ενώ πολύ τακτικά φιλοξενεί σημαντικές εκθέσεις Κυπρίων και ξένων καλλιτεχνών. Το δε Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού Κύπρου επιχορηγεί τη συμμετοχή Κυπρίων καλλιτεχνών σε διεθνείς καλλιτεχνικούς διαγωνισμούς.

ΑΡΘΟΓΡΑΦΟΙ: ΙΩΑΝΝΑ ΝΕΡΓΚΙΟΝΙ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΝΤΕΡΒΙΣΙ, ΔΩΡΑ ΠΕΤΡΟΥΛΗ, ΜΠΕΛΑ ΝΤΟΥΛΑΊ, ΝΑΤΑΛΙΑ ΤΣΕΛΕΝΤΗ, ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΓΕΩΡΓΑΚΑΚΟΥ, ΒΙΒΙΑΝ ΚΑΒΒΑΔΑ, ΑΡΕΤΗ ΜΟΥΓΙΟΥ, ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΑΡΚΑΤΣΕΛΟΣ, ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΚΟΛΟΒΟΣ, ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΜΠΕΚΑ